Beste zij-instromer,

Als je dit leest sta je op het punt om een belangrijke beslissing te nemen. Je bent geïnteresseerd geraakt in iets nieuws. Waarschijnlijk ben je toe aan een nieuw hoofdstuk in je leven. Je bent het misschien wel zat om elke dag op hetzelfde kantoor met dezelfde mensen hetzelfde werk te doen. Misschien vind je je werk best wel leuk maar werk je zo hard dat er aan het einde van de dag zoveel zweet uit je overhemd komt zeilen dat het net lijkt of je een marathon in Midden Egypte hebt gelopen. Op deze dag ben je op deze website beland en lees je dit stuk. Dan is het geen toeval dat je na het lezen van dit stuk op de link gaat klikken die je verder het onderwijs in gaat helpen.

In mijn eigen leven heb ik nog nooit op zo’n punt gestaan. Ik ben dan ook verschrikkelijk jaloers. Ik wist al toen ik acht jaar was dat ik ‘iets met kinderen’ wilde doen. Ik was op een verjaardag altijd al de pineut. Iedereen zat lekker met een biertje of een wijntje aan de pepsels en de, in natte plakken salami, gerolde augurken. En ik?, ik zat op zolder met alle kinderen van alle ooms en tantes een spelletje Trinominos te spelen en daarna trok ik vrolijk de Playdoh uit de kast om peenvogels te gaan zitten kleien. Ik kan ook niks anders. Ik kan nog geen spijker in de muur krijgen. Ik weet niet hoe ik een band moet plakken en ik bel serieus de buurman als mijn WIFI het niet doet. Nou en. Ik werk met kinderen. In Rotterdam Zuid. Meer dan dertig heb ik er. Dat kunnen helemaal niet zoveel mensen houd ik mezelf dan altijd voor. Ieder zijn meug zei mijn oma altijd al.

Ik ga proberen duidelijk te maken waarom je de stap die je in je hoofd al gezet hebt werkelijkheid moet maken. Gek gezegd is het zo dat er genoeg redenen zijn om het onderwijs niet in te gaan. Sterker nog, je hoeft de tv maar aan te zetten of er staat een juf met een fluit in haar mond op het Malieveld. Niet echt een aantrekkelijk beeld voor mensen die erover denken om voor de klas te gaan staan. Hoewel een juf met een fluit in haar mond voor veel mensen niet per se een no go is, maar dat even terzijde. Het onderwijs zit zwaar in een depressie. Het is al jaren bewolkt, zes graden en kans op een bui. Dit gaat echter zeer binnenkort veranderen! In elke beroepsgroep heb je zulke depressies. De huizenmarkt, de speelgoedwinkels, grote bedrijven als V&D en zelfs de banken hebben in zwaar weer gezeten. Het mooie is alleen, het verandert. Het weer slaat om. De nood in het basisonderwijs is nu zodanig hoog dat we op een keerpunt in de geschiedenis staan. Het besef lijkt daar. Het moet anders. Het ganse land heeft baat bij goed onderwijs. Iedereen heeft ermee te maken. Iedereen heeft wel kinderen, of werkt samen met iemand die kinderen heeft. Je kent iemand die kinderen heeft of je kent weer iemand die samenwerkt met iemand die kinderen heeft. Kortom: Niemand is tegenstander van goed onderwijs, want daar heeft op den duur het gehele land last van.

Laatst hield ik een presentatie voor een groep potentiële PABO-studenten. Ik vroeg waarom ze eventueel voor het onderwijs zouden kiezen. Hun antwoorden wist ik al van tevoren. Ze wilden iets betekenen in de samenleving. Ze wilden kinderen iets leren en ze vonden de vakanties heel aantrekkelijk. Er was één oudere man bij. Hij vroeg aan mij waarom ik hem adviseerde om naar de PABO over te stappen. Hij had een goede baan vertelde hij. Hij verdiende schandalig veel geld en hij had een heel mooie bolide. Waarom zou hij overtappen naar het onderwijs. Ik schatte de man ergens in de veertig. Hij zag er eruit alsof hij al jaren bij een bank targets had zitten halen. Net overhemd, nette broek, mooie schoenen en wallen als blauwe hoepels. Ik moest even nadenken over zijn vraag. Kent u Harry Potter? Vroeg ik aan hem. Die vraag verraste hem. Hij antwoordde bevestigend. Argwanend keek hij me aan. Perkamentus heeft in één van de Harry Potter films het antwoord op de vraag waarom u voor het onderwijs moet kiezen, zei ik.  Ik zette mijn bril op de rand van mijn neus, keek hem aan en zei met een schorre stem:  

It is our choices Harry, that show what we truly are, far more than our abilities.

Ik las het hoofdstuk ‘gestopt met roken’ voor uit mijn boek ‘Fleudemeu’ en na afloop zag ik de man weer. Hij stond breed lachend met een inschrijfformulier in zijn hand.  

Er is altijd een reden om iets niet te doen, maar er is ook altijd een reden om het wel te doen!

Jona Baan

Ps:  ik ben voor alle zijinstromers en onderwijstwijfelaars altijd bereikbaar voor hulp of tips. Als u zelf het hoofdstuk ‘gestopt met roken’ wilt lezen:  www.jona-baan.nl